ημικίονας

Όρος της αρχαίας ελληνικής αρχιτεκτονικής. Σημαίνει την κολόνα (τον κίονα) που στο μισό της διαμέτρου της εισχωρούσε σε τοίχο ή σε βάθρο.

* * *

και ημικίων, ο

μισός κίονας διχοτομημένος καθέτως που τοποθετείται ως παραστάδα, αλλ. ημιστύλιο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ημι-* + κίονας. Η λ. στον λόγιο τ. ημικίων μαρτυρείται από το 1843 στον Στέφ. Α. Κουμανούδη].